به گزارش مشرق، مذاکره عبدالله ویسی با سپاهان سروصدای زیادی به راه انداخته است و برخی به شدت از این مربی انتقاد می‌کنند که چرا چنین کرده و به کدامین دلیل تمرکز خودش و بازیکنانش را بر هم زده است.

این انتقادها قابل قبول و قابل تعمق است و نمی‌توان همه این انتقادها با این حجم را رد کرد اما زاویه‌های دیگری هم از این حرکت ویسی می‌توان برداشت کرد که آنها هم جای فکر دارد.

اول اینکه در دنیای مدرن فوتبال پیش از پایان فصل قرارداد بستن کاملا  اتفاقی است ساده و معمولی به ویژه اگر با اجازه باشگاه قبلی باشد که ویسی این اجازه را داشت و در نتیجه نمی‌توان این کار را غیرحرفه‌ای تلقی کرد. این کارها را گواردیولا، مورینیو و ... انجام داده‌اند و مختص ویسی نبوده است. در این رابطه البته باید دید بازیکنان استقلال خوزستان هم آنقدر حرفه‌ای هستند که چنین رفتاری آنها را از تمرکز دور نکند؟ شاید چنین باشد، به هر حال ویسی این نکته را باید بررسی می‌کرده است.

نکته دوم و مهمتر اما این است: بازیکنان استقلال خوزستان که جملگی جوان هستند و امروز درصورت قهرمانی می‌توانند به خود ببالند، پس از افشاری این مذاکره می دانند که ویسی از تیمی بزرگ در ایران که بیشترین قهرمانی را طی سال های اخیر به چنگ آورده پیشنهادی جدی دارد و به این ترتیب در دو بازی آینده بیشتر هم به او اعتماد خواهند کرد و همه خواسته‌هایش را به اجرا خواهند گذاشت.

نکته سوم این است که در صورت رضایت ویسی حتی می‌توانند در عرض یک سال به جایی برسند که به دلیل حضور ویسی در سپاهان، به این باشگاه نقل مکان کنند و به جای قراردادهای چهل و پنجاه میلیونی قراردادهای پانصد تا ۹۰۰ میلیونی ببندند.

در واقع آنها روی لبه بهشت زمینی در فوتبال قراردارند و این می‌تواند آنها را در دو بازی آینده گرسنه‌تر کند. به واقع برخلاف بسیاری از منتقدین، معتقدیم این حرکت مزایای زیادی هم داشت و اینطور نبود که همه‌اش اشتباه باشد. شاید ویسی که علاقه زیادی هم به گواردیولا دارد رفتاری حرفه‌ای را در پیش گرفته و با ریسک کردن سعی کرده اعتماد به نفس را در کل مجموعه باشگاهش بالا و بالاتر ببرد.

به هر حال فوتبال مجموعه‌ای از ریسک‌ها و رفتارهای  عجیب و غریب است.